Mkną godziny

 Mkną godziny wciąż do przodu

 i nie boją się niczego:

 ciepła,zdrady,głodu,chłodu,

 tylko boją się jednego.

 

 O tym powiem póżniej nieco 

 nim upłynie jedna z godzin,

 bowiem one dobrze wiedzą

 że to czas je wszystkie spłodził.

 Czas odmierza wciąż godziny

 i w miesiące je zamienia,

 nie ma tutaj jego winy

 tej co grzechem jest sumienia.

 Wolna wola nami rzadzi

 a myśl różne czyny rodzi,

 zanim ludzkość je osądzi

 ta złudzenia swe uwodzi.

 W poczekalni wielką próbę

 sprawiedliwą i dokładną

 odbędziemy na swą zgubę

 lub wiktorię bardzo ładną!

 Człowiek nie pokona czasu

 choćby starał się najlepiej,

 szkoda także jest atłasu

 który nabył w drogim sklepie.

 Mkną godziny oszalałe,

 bardzo boją się jednego,

 że w przeszłości będą małe

 córki czasu przebrzmiałego.

 One boją się jednego,

 aby czas przed sobą zdążył,

 jak to mówią z dwojga złego

 by czas siebie nie pogrążył!