Orzechy

 Gdy już wyjdę z mego domu

 z prawej widzę dwie leszczyny

 i nie mówię wciąż nikomu,

 że ja kocham te dziewczyny.

 One też mnie bardzo lubią

 bo mi dają coś fajnego,

 często swe owoce gubią

 i oddają z drzewa swego.

 Ja się schylam bardzo nisko

 aby spostrzec skarbów mnóstwo:

 pod leszczyną jest ognisko

 które płonie tak jak bóstwo!

 W kręgu jakby głowa płonie

 i jej piękny zarys twarzy,

 widzę smukłe ,białe dłonie

 i blask który wokół jarzy.

 Leżą orzechy pokotem,

 uśmiech gości na mej twarzy,

 kuszą mnie orzechy złote

 bo o takich każdy marzy.

 Wrześniowe blaski słoneczne

 podnoszą cenę orzechów,

 dziś znów to jest już konieczne

 byś był bogaty mój Lechu?