Jesień,jesień

 Jesień,jesień bardzo blisko

 zapalimy znów ognisko,

 upieczemy kartofelki,

 przepędzimy smutek wszelki!

  Chandrze damy extra mata

 niech się smuci mać pyzata,

 niech się garbi i niech wlecze,

 niech ze strachu precz uciecze!

 Przy ognisku zatańczymy,

 ułożymy nowe rymy,

 zabawimy się troszeczkę,

 otworzymy piwa beczkę!

 A jak będzie smakowało

 i jak w głowach będzie mało,

 otworzymy wtedy drugą

 niechaj płynie złotą strugą!

 Powitamy babie lato

 i oddamy smutki katom,

 ciepłe słońce znów zaświeci

 i nadzieje w sercach wznieci.

 A nadziei będzie mnóstwo

 która jako mądre bóstwo

 robić będzie dla nas skrycie

 by radością oblec życie.

 By zaskarbić jej mądrości

 wnet przyjmiemy jej radości

 i naukę przy tym całą

 bo tej ciągle jest nam mało.