W sieci

 Kiedy piszę wiersz wieczorem

 czas umyka bardzo szybko,

 kęsy czasu łykam spore

 i się staję złotą rybką.

 Pasja mnie chwyciła w sieci

 i nie puści teraz długo,

 piję kawę a czas leci-

 znowu jestem weny sługą!

 Ta mi piękno robić każe

 o północy i w południe,

 wie że ją uczuciem darzę

 i wciąż mruga do mnie cudnie.

 Rano także jej ulegam,

 słucham również jej wieczorem,

 z kajecikiem ciągle biegam

 bom jej rabem w każdą porę!

 Kiedy się do łóżka kładę

 rym do głowy mi przychodzi,

 złota rybka o posadę

 ciągle walczy i uwodzi.

 Gdy szeroko zamknę oczy

 wtedy budzą się anioły:

 Anioł Gabriel ku mnie kroczy

 i uchyla skrzydeł poły.

 Gdy mnie słońce rano budzi

 wnet przenośnia mnie unosi

 tam gdzie dużo dobrych ludzi

 i o uwolnienie prosi.