Pod oknem moim

 Tuż pod oknem moim

 dwoi się i troi

 wonna macierzanka,

 drobna jak kochanka,

 zajmuje i zwodzi:

 zapachem uwodzi.

 Przy otwartym oknie

 panna swego dopnie,

 omami zapachem,

 zamieszka pod dachem

 i na bardzo długo

 zostanę jej sługą.

 Wiosna przeminęła,

 panna zaginęła

 i aromat przepadł

 a zostawił nieład,

 teraz wśród kamieni

 ruta się tu pleni.

 Gdy nadeszła słota

 nagła myśl się mota

 i skrzydłami trzepie:

 "może było lepiej

 prosić na pokoje,

 zamieszkać we dwoje."

 Tuż przy oknie moim

 dwoję się i troję,

 duszę uspokajam

 kiedy siebie łajam,

 nawet grożę srogo-

 wypatrując kogoś.