Kurek na dachu kościoła

 Blaszany kurek na dachu

 strzeże przestworzy parafi,

 odważnie i bez strachu

 lustrować je sam potrafi.

Pomocy mu w tym nie trzeba,

kręci się ciągle w koło,

choć nie jada nawet chleba

jest mu przeważnie wesoło.

Choć bywa że się zamyśli

kiedy jesienna jest słota,

duma głęboko i myśli

i na łożysku się mota!

Wciąż skrzypi i pieje

lecz miejsca nie zmienia wcale,

coś w środku ptaka się dzieje,

wkrótce to minie mu ale.......

Czasem nadchodzi też chwila,

że kogut głośno zadzwoni,

przy tym się mocno wysila

i tupie jakby sto słoni.

Jak w sidłach wtedy się mota

i błyszczy w słońcu jak żywy,

chciałby być pewnie ze złota

albo mu zbrakło oliwy.

A może to fakt możliwy

że taki ptaszek mały

w przestworzach nie jest strachliwy

i wciąż o etat dba stały?

Bo chyba nie o to idzie

że on po ptasiemu żyje,

z innego ptactwa szydzi

a w środku serce mu bije?

Kiedy na niego spozieram

to tak mi się wciąż wydaje,

że ja mu zdrowie zabieram

a on blaszaka udaje.

A może kur się zakochał

i ma serduszko złamane;

jakaś nieczuła kokocha

mu rzekła:"wykręć się sianem!"