Słońce skryło się za chmury
i ukradkiem zerka z góry,
wiatr i deszcz,deszcz i wiatr
okupują piękny świat.
Coraz więcej chmur na niebie
a ja ciągle winię ciebie
za pochmurne nasze dni
kiedy ze mnie sobie drwisz.
Od wieczora aż po ranek
jesteś moją ukochaną
i jedyną w moim śnie-
gdy się budzę nie ma cię!
Nie ma ciebie w domu naszym
w którym pustka wciąż mnie straszy
i jak laser w oczy kłuje
a ty gdzieś tam dokazujesz.
Kiedy minie już pażdziernik
znów będziemy sobie wierni,
cały tabun chmur odpłynie
i zapomnisz o swej winie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz