Fioletowej nocy mrok
daje nam przyjazny znak
i subtelnie pieści wzrok
by nie płoszył się jak ptak.
Radość szybko ucieka
bo czas biegnie i goni,
płynie wartko jak rzeka,
jak spłoszonych sto koni!
Noc ukryła oczu blask
i alabaster dłoni,
nakazała aby brzask
uniesień nie odsłonił!
Radość szybko ucieka
bo czas biegnie i goni,
płynie wartko jak rzeka,
jak spłoszonych sto koni!
Jak tytany wytrwałe
boskie cienie na ścianie
tańczą nocą za małą
na spełnione kochanie!
Radość szybko ucieka
bo czas biegnie i goni,
płynie wartko jak rzeka,
jak spłoszonych sto koni!
Tak już blisko do rana
a do raju daleko,
przytul mocno kochana
bo czas szybko ucieka!
Radość szybko ucieka
bo czas biegnie i goni,
płynie wartko jak rzeka,
jak spłoszonych sto koni!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz