Zakątek

Za udręka zwykłych dni,
za plamami Twoich łez
jakaś forma ciepła tkwi,
inna przestrzeń jeszcze jest.



Za zasłoną trudnych godzin
które kradną barwy dnia,
wyobraźnia Ci urodzi
Twe pragnienia które masz.

Za zakrętem zwykłej drogi
i szpalerem biegłych topól,
wiosną pięknych choć ubogich
już bogatych sierpniem pól.

Najpiękniejsze miejsce ziemi
możesz znaleźć blisko tuż,
ono wiele może zmienić
kiedy je odnajdziesz już.

Zerwę brokat martwej ciszy
by Ci drogę wskazać prostą,
będziesz blisko gdy usłyszysz
swoje echo już za mostem.

Tu zakątek taki mały
skarby świata kumuluje
a oddechem ziemi całym
wokół magię emituje.

Ten najdroższy Ci zakątek
w swoim sercu zawsze masz…
Taki będzie życia wątek
komu jego miejsce dasz.